DEPREM DESTANI
Sen sallandın, ben yıkıldım,
Gardaş bu nasıl afetti?
Sen sallandın ben yıkıldım,
Baştan başa hep mahvetti.
Can pazarı neymiş gördüm.
Ne de müthiş şeymiş, gördüm.
Evler, köyler beton idi,
Beton sanki karton idi,
Sen sallandın ben yıkıldım,
Bir felaket, bir son idi.
Sabır ver Allah’ım sabır;
Yoksa çekilmez bu kahır.
Onyedi ağustos gece,
Yedi bilmem kaç derece,
Sen sallandın ben yıkıldım,
Saat üçü biraz geçe.
Üstten mavi gök bastırdı;
Yerle gök bizi kıstırdı.
Yollar göçtü, evler göçtü;
Şehre doğru derya coştu.
Sen sallandın ben yıkıldım,
Seyretmesi bile güçtü.
Altta yağız yer yarıldı,
Toprak su ile karıldı.
Ergenekon geldi çattı,
Vatan baştan başa battı.
Sen sallandın ben yıkıldım;
Fakat şimdi birlik vaktı.
Olmayalım bedbin,yufka;
Yürüyelim yeni ufka.
Temele kazma vuralı,
Yeniden ev bark kuralım.
Sen sallandın ben yıkıldım;
Fakat artık dik duralım.
Bu seferki sağlam olsun,
Harcı kumu tamam olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder